Lapland 2021

[Deskman]

Lekker stoffig...

Zweden was altijd berucht om die steenslagwegen waar vroeger ook gewoon 100+ gejakkerd werd. Inmiddels hebben ze daar heel veel netjes strak geasfalteerd. In Finland kun je kennelijk nog ouderwets je lol op.

[bvddobb]

Maandag 23 augustus

Vanavond zijn we weer terug op het vliegveld van Rovaniemi aangekomen. De bus stond er gelukkig nog! Bij het overstappen in Helsinki op de lokale vlucht was er trouwens wel weer een uitgebreide Covid-controle, net als vorige week in de haven.



Even gauw nog wat boodschappen gedaan (de winkels zijn hier tot 22:00 open), en naar de camping waar we eerder ook al stonden. En lekker slapen. We zijn zeker in het naseizoen aangekomen, dit weekend: de camping was deze maandag € 7 goedkoper dan afgelopen vrijdag!

Dinsdag 24 augustus

Bij het wakker worden hadden we een zeer sfeervol uitzicht over de rivier waar we aan stonden:



Vandaag gaan we op bezoek bij de Kerstman in Santa Park, en dan ook nog naar Arktikum, een natuur- en cultuurhistorisch museum gewijd aan Lapland.

Maar dat was buiten de waard gerekend: Santa Park was gesloten, i.v.m. Covid... Achteraf lijkt het erop dat we hadden moeten gaan naar Santa Claus Village, nog weer een ander Kerstmanthemapark, dat wél open was geweest. Wij zijn achter de grote borden en wegwijzers 'Santa Park' aangereden... Dat was dus fout! Wie houdt er nu rekening mee dat er in Kaatsheuvel TWEE Eftelings zijn...??

Arktikum was gelukkig wel open:



We hebben daar een tentoonstelling bekeken over de veranderingen in het arctisch werelddeel o.i.v. van de klimaatverandering. Het betreft veel: de natuur, het leven, de economie: heel indrukwekkend. Ook was er een meer cultuurhistorische tentoonstelling over het leven in Lapland. Daar hebben we dan toch vast onze veelvraat en onze beer gescoord, levensechter dan dit wordt het waarschijnlijk niet:





Van Rovaniemi rijden we naar Sodankylä. Daar staat de oudste kerk van Finland. Alweer buiten de waard gerekend: de kerk is ook gesloten, gaat naar verwachting pas weer de zomer van 2022 open. We kunnen nog wel door een kier in de deur naar binnen kijken.





Nu ten noorden van Rovaniemi gekomen zien we trouwens wel weer steeds meer vrije 'wildkampeer'plekjes naast de weg, vooral ook langs de achteraf- en onverharde wegen, veel meer dan in het zuiden, waar daar bijna altijd huisjes stonden. Het is dat we nu weer net in een stadje zijn, dat we weer op een lokale camping gaan staan.

Woensdag 25 augustus

Vandaag willen we van Sodankylä naar Inara, waar een groot Sámi-museum staat dat we willen bezoeken. We rijden deze keer via de 'snelle' optie, gewoon langs de E75 omhoog.

Onderweg stuiten we op een vogelpad, dat we niet links kunnen laten liggen. Het is een plankenpad door een hoogveenvlakte (heel kenmerkend voor dit deel van Finland, de oneindige bossen worden hier wat minder) naar een uitkijktoren over een meer.



Gek genoeg zien we er uiteindelijk niet één watervogel. Iets wat ons al eerder was opgevallen, ook bij al die meren: waar je in Nederland elk weiland vol ziet met ganzen, en verder nog vele eenden, zwanen, wat niet al, hier: bijna niks! Op al die meren niet, en ook hier weer niet op het vogelnatuurpad.

Iets verderop drinken we koffie op één van de vele mogelijke wildkampeerplekjes:



En dan komen we nog aan bij het Goudmuseum van Tankavaara. Dat is wel een interessante plek. Eind 19 eeuw, toen Finland nog een Russisch territorium was, is hier een heuse goldrush gaande geweest, die tot in het begin van de 20e eeuw geduurd heeft. Nu nog zijn er in het gebied hobbygoudzoekers actief. Een goede overzichtstentoonstelling geeft een beeld van de ontdekking van het goud en de ontwikkelingen in de streek tijdens de goldrush. Er is ook een openluchtmuseumdeel, waar diverse hutjes, werkwijzen e.d. te zien zijn. En er is de 'saloon': ooit was dat de noordelijkste plek in Finland waar een vergunning voor de verkoop van alcohol was vergeven...





Wat wel weer heel idioot is, is dat er naast dat museum dan een soort Amerikaans feest-wildwest-cowboystadje is nagebouwd, blijkbaar om de 'goldrush'-sfeer te exploiteren. En de Amerikaanse goldrushes waren nooit in het wilde westen, maar in Californië en Alaska...

Vlak voor Inari zoeken we een kampeerplek aan het gelijknamige meer:



Donderdag 26 augustus

Vanochtend bezoeken we het Sámi-museum. Inari is een beetje de 'hoofdstad' van de Sámi-samenleving, hier is ook hun 'parlement' gevestigd. En dus Siida, het museum.
Ook hier weer een beetje buiten de Covid-waard gerekend: ze hebben besloten van de nood van gedwongen Covidsluiting van afgelopen jaar een deugd te maken, door maar te gaan verbouwen. Alleen is die verbouwing pas in 2022 klaar... Hebben wij weer! Alleen het buitenmuseum is open.

De foto's hiervan zijn nog niet door Marga verwerkt, dus dat komt misschien nog. Anders wel op haar Facebook (zie een aantal posts hierboven).

Na ons bezoek aan Siida willen we Noorwegen bereiken. Als we verder naar het noorden rijden, merken we dat Rusland dichterbij komt:



We steken uiteindelijk de grens over bij Nuorgam, het noordelijkste puntje van Finland, en daarmee ook van de EU.
Ook Noorwegen in is er uitgebreide Covid-controle, zelfs aan zo'n kleine grenspost als deze is de weg afgesloten, en staan er militairen en politiemensen te controleren. Ook staat er een test-container! We zijn net top tijd: we zijn er om 16:45 Finse tijd, en om 17:00 gaat de grenspost dicht... Vandaar nog een klein stukje naar even voorbij Varangerbotn, waar we een kampeerplekje hebben aan de Varanbgerfjord, een echte uitloper van de Bartenszee!



We zijn een heel stuk naar het oosten gereden, en toch is het ineens een uur vroeger! Hier zitten we weer in de Oslo- i.p.v. de Helsinki-tijdzone!

[bvddobb]

We waren aan een paar extreme grenzen, de afgelopen dagen. Allereerst aan het noordelijkste puntje van Finland, en daarmee van de EU, in Nuorgam. Daar staat een wat suf monumentje:



We waren ook aan de Noors-Russische grens. Aan de Noorse kant een gele grenspaal, aan de overkant van het riviertje, als je goed kijkt, een rode Russische grenspaal. De grens loopt in het midden van de rivier:





In die streek mag een heleboel niet:

[Hanz]

Deze is onbetaalbaar. Dus als de nood hoog is rug naar de rivier en hopen dat de wind dan ook goed staat, anders neem je jezelf in de zeik in plaats van de Russen.

Ga vooral door met dit fraaie reisverslag, ik ben nu al jaloers op deze trip.

[bvddobb]

In deze etappe komen we, na vele kilometers, toe aan waar het ons deze reis om begonnen was: rondtoeren door Noord-Noorwegen. Ten opzichte van onze inspiratie-kaart hebben we een paar keuzes moeten maken, gezien de afstanden en de toch beperkte tijd. We besluiten bijvoorbeeld Varanger als geheel te laten voor wat het is. Andere keer misschien. We willen naar Jakobselv Grense, naar Slettnes Fyr, en naar de Noordkaap en het échte noordelijkste puntje van Noorwegen (we vergeten voor het gemak Spitsbergen), Knivskjelodden.

Vrijdag 27 augustus

Vandaag willen we naar Grense Jakobselv. Voor spelers van Risk een bekend plekje: daar is een smalle strook waar Noorwegen aan Rusland grenst, en de weg eindigt aan het eind van de wereld, aan de Barentszzee.

De weg ernaartoe is wel wat hilarisch, met veel militaire aanwezigheid en verboden en beperkingen (zie hierboven), de laatste kilometers over een onverharde weg, en aan het eind ervan: de Barentszzee en een enkel gebouw van de lokale (wie dan? hoe dan?) bootclub. Een punt voor stille, filosofische mijmering.



Maar we zijn er nog niet, in deze volledige, stille leegte, of het volgende gebeurt:



Twee tourbussen komen de hoek om! En laten er een grote groep jongeren/studenten uit, die hier kon lunchen en zwemmen in de Bartenszzee! Wij zijn toen maar even gaan wandelen naar de dichtbij gelegen Oscar II kapel:



Terug van de korte wandeling zijn ze allemaal weg en kunnen we weer genieten van de stilte en de eenzaamheid op dit plekje aan het eind van de wereld. We zetten de bus wat horen, en lunchen zelf:



Op de terugweg, net buiten de militaire zone, vinden we een mooie wildkapeerplek aan een meertje:



Meteen een gelegenheid om even te zwemmen en de haren te wassen (met bio-verantwoord sop!):



Zaterdag 28 augustus

Van hier willen we naar Nordkyn, het schiereiland waar Slettnes Fyr ligt. Volgens velen de échte noordkaap: dit is op het vaste land, de 'commerciële' Noordkaap ligt op een eiland. Dan kun je de Noordkaap ook wel op Spitsbergen definiëren! We steken nog even naar Kirkenes. Een dump, daar is echt niets te zoeken. We ligt er een schip van de Hurtigruten, dit is formeel het eindpunt van de lijn:



We zien in het verder uitgestorven kleine stadje een paar verloren Hurtigrutengasten rondlopen. Dat Kirkeness zo'n compleet karakterloos stadje is, kunnen ze eigenlijk niets aan doen. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers hier in Finnmark echt zo'n beetje alles platgebrand volgens de verschroeide aarde-doctrine, dus heel veel is van een wederopbouwkarakter: goedkoop standaardbeton.

We rijden door richting Slettnes. We bereiken het niet, we 'stranden' in Mehamn. Daar wel weer een record: het meest noordelijk vliegveld is hier! Vanaf Schiphol te bereiken in 19 uur, met 5x overstappen! € 695 voor een enkele reis.



Zondag 29 augustus

De volgende dag bereiken we Slettnes Fyr, de meest noordelijke vuurtoren van Noorwegen, en volgens velen dus de échte noordkaap:







Het schiereiland waar Slettnes Fyr op ligt, Nord Skyn, vinden wij fantastisch! Het is ontzettend ruig, er zijn 3 kleine stadjes (Mehamn, Kjöllefjord en Gamvik) die wij allemaal bezoeken, en die alleen bereikbaar zijn over de centrale 'hoogvlakte' waar in de winter een hele kolonnekjöring-dienstregeling zorgt voor de enige verbinding. Tot 1989 was hier niet eens een weg, en konden de plaatsjes alleen over zee bereikt worden. Het landschap is kaal, zonder bomen, en doet ons met zijn door de ijskap afgeronde bergtoppen erg aan IJsland denken.





We bereiken uiteindelijk Ifjord, waar we kamperen en in de lokale handelspost eten.



Maandag 30 augustus

Nu gaat het dus richting Noordkaap. Dat is een heel eind rijden vanaf Nord Kyn. Dat gaan we niet in één keer redden. Ons doel voor vandaag is Lakselv. Onderweg komen we nog langs een hele mooie canyon: Silfar Canyon, waar we een wandeling maken:



Onderweg naar Lakselv maken we ook nog een uitstap naar Skoganvarra, één van de belangrijke plekken uit 'Nooit meer slapen': hier komt Alfred Issendorf aan, nadat hij na zijn verdwaling de berg Vuorje heeft beklommen om zich te oriënteren, en waar hij een aantal dagen verzorgd wordt, vóór de dood van Arne onderzocht kan worden. Van hier zou je naar de Vuorje kunnen lopen, een dag heen en een dag terug. Er bestaat een mooi artikel over, in National Geographic. We rijden de weg ernaartoe een eind op, zover het gaat, maar het weer is te slecht om de Vuorje te kunnen zien.

We kamperen uiteindelijk bij Lakselv.

Dinsdag 31 augustus

Op naar de Noordkaap! Vandaag willen we naar de 'commerciële' Noordkaap, daar alles bekijken, daar in de buurt kamperen, en dan de volgende dag een wandeling maken naar Knivskjelodden, een landtong die nog 1600m noordelijker de zee insteekt dan de commerciële Noordkaap, maar die dus alleen lopend, niet per auto, bereikt kan worden.







En daar, op de achtergrond: Knivskjelodden!



Vanaf de commerciële Noordkaap rijden we naar Skarsvåg, op hetzelfde eiland, voor de nacht. Morgen de wandeling naar Knivskjelodden!



Woensdag 1 september

Het is slecht weer geworden. Héél slecht weer: 5 graden Celsius, windkracht 5, en regen... Geen omstandigheden voor een wandeling van 2 x 2 uur minimaal, in terrein zonder enige beschutting. Ook heel weinig zicht. Dat wordt dus geen wandeling naar Knivskjelodden... Balen! Maar zo is er geen lol aan.

We zoeken dan maar een alternatief. Het wordt een rit over een 'nieuwe' Nasjonale Turistroute', naar Havøysund en terug. Een hele mooie route, en nog heel rustig!







Eenmaal terug kamperen we bij Russenes.

Donderdag 2 september

Vandaag willen we, via Alta, Oksfjord bereiken. Daar woont Marga's broer, en daar zullen we een rustdag hebben. De ouders van Marga en haar broer zitten op de Hurtigruten, en die komt de nacht van donderdag op vrijdag aan in Oksfjord, om 02:00 uur. Dat is zo'n beetje recht voor zijn huis, dus we gaan ze daar ophalen. Vrijdag hebben we dan een rustdag in Oksfjord met alle familie, en dan gaan we zaterdag weer verder.

Onderweg bezoeken we Alta museum, waar in een buitenmuseum duizenden jaren oude rotsinscripties en -tekeningen te zien zijn. Zeer indrukwekkend, en een zeer mooi museum, waar we ook meteen lunchen:



In een zijfjord van de Altafjord heeft in WOII nog het Duitse slagschip Tirpitz zich verscholen. Daar is een museum aan gewijd, maar ook dat is helaas vanwege Covid gesloten... We rijden door naar Oksfjord, waar we bij Marga's broer op de oprit onze bus neerzetten. 's Nachts komen hun ouders aan:



Vrijdag 3 augustus

We hebben een rustdag in Oksfjord, met de familie. We kamperen bij Marga's broer in de tuin en maken een wandeling in de buurt. Het blijft onveranderd rotweer: regen, wind, kou...

[Blue Moon]

Wij volgen jullie op de voet, <;-), bedankt om ons te laten mee reizen.
Wij vertrekken richting noorderlicht rond 16 september.
Nog een goede reis verder.
A&P

[Snautzer]

Heel leuk om te volgen.

[Nuka]

Leuk een hoop dingen herkennen wij maar zien ook nieuwe dingen
we genieten echt een beetje mee.
Bedankt.

[bvddobb]

Aiaiai, zijn we bezig aan onze ‘race naar het zuiden’ over de E6, schiet bij een inhaalmanoevre de motor in de noodloop! Goede raad is duur: de E6 is hier net heel druk, we durven zo niet het half uur naar de dichtstbijzijnde VW-dealer te rijden, dus toch maar de ANWB gebeld, en zitten nu te wachten op de pechdienst hier. Die zal ons uiteindelijk wel naar die dealer transporteren, maar goed, kost wel een hoop tijd, zo… En overmorgen gaat de boot…

[eurocook]

Hoi Bart en Marga,
Is het geen verstopte roetfilter? Dit hebben wij in Marokko ook meegemaakt. Onze oplossing was om een uurtje 3500 toeren te maken tijdens het rijden. Noodloop (het leek wel een ezelswagen qua snelheid) over en het lampje weer uit.
Groet Eurocook

[Deskman]

Uitschakelen en weer starten haalt de auto toch weer uit noodloop - tot hij er weer geen zin in heeft? Bij mij was de EGR aan een schoonmaakbeurt toe maar daar kun je nog wel een stuk mee doorrijden. Als er verder geen noodsignalen zijn...

[bvddobb]

Uitschakelen, sleutel eruit en opnieuw starten hielp niet… Verder geen indicatielampjes of rare geluiden onder de motorkap o.i.d.
We worden nu naar een VW-bedrijfswagendealer vervoerd.

[J vd Pal]

Succes! Hopelijk kunnen ze het snel oplossen en kunnen jullie ons verblijden met meer mooie plaatjes en verhalen. Ik zit te genieten !!

[Deskman]

Succes. Ik hoop dat ze het euvel snel vinden. En dat niet het vakantiebudget van volgend jaar er aan gaat.

Ik vind overigens wel dat je heel dicht op je voorganger zit.

[bvddobb]

Aiaiai, zijn we bezig aan onze ‘race naar het zuiden’ over de E6, schiet bij een inhaalmanoevre de motor in de noodloop! Goede raad is duur: de E6 is hier net heel druk, we durven zo niet het half uur naar de dichtstbijzijnde VW-dealer te rijden, dus toch maar de ANWB gebeld, en zitten nu te wachten op de pechdienst hier. Die zal ons uiteindelijk wel naar die dealer transporteren, maar goed, kost wel een hoop tijd, zo… En overmorgen gaat de boot…

Nou, auto uitgelezen, de befaamde N75 geeft storing... Het onderdeel toen ook even fysiek bekeken. Alleen is het niet (slechts) de sensor, maar het ventiel zelf wat kapot is, dus vandaar dat hij steeds weer in de noodloop schiet en een contactsleutel-reset niet hielp. Ventiel niet op voorraad, morgen wel, om 09:00 kunnen ze het erin zetten. Dan halen we misschien de boot nog!