Het knutselen, daar kwam de eerste twee jaar erg weinig van. Dus het busje werd voornamelijk als werkbus gebruikt. Maar het plan om naar Scandinavië te gaan kreeg afgelopen jaar toch vaste vorm, dus heb ik in het voorjaar een inhaalslag gemaakt. Daarvoor open ik te zijner tijd nog eens een project topic.
Begin juni was het zo ver, de twaalfdaagse trip naar Noorwegen kon beginnen. Ter voorbereiding had ik alles even getest:
Via Noord Nederland en Noord Duitsland ging de route naar Kiel, voor de overtocht naar Oslo met de Color Line. Prachtig schip en zeer comfortabele overtocht. Vanaf Oslo schuin naar boven richting het fjorden gebied. Vele jaren terug ben ik een paar keer in Noorwegen geweest, en het fjordengebied heeft mijn duidelijke voorkeur gekregen. Dus voor deze relatief korte trip heb ik me daarop gericht.
Mijn jongste stiefdochter zou een paar weken later naar Hemsedal gaan, dus ben ik daar doorheen gereden om te kijken hoe dat is. Mooi dus, voor Noorse begrippen toeristisch, voor onze begrippen een gat..... en dat dan positief bedoeld.
De eerste overnachting in de bus (toch wel een beetje spannend) was op Kjørnes Camping in Sogndal, direct gelegen aan de Sogndalsfjord, een zijarm van de grote Sognefjord. Hier maakte ik meteen kennis met de Noorse manier van inchecken: receptie gesloten. Via een telefoon aan de buitenwand van het gebouw kon je de beheerder bereiken. Geen probleem, gaat u maar ergens staan, plug uw stroomkabel in en vanavond om 22 uur kunt u komen afrekenen. Geweldig. Prachtige sanitaire voorzieningen, mooi rustig terrein. Aanrader dus.
De volgende paar dagen met behoorlijk slecht weer (veel regen) veel kilometers gemaakt door een zeer afwisselend landschap. Flinke hoogteverschillen, van zeeniveau tot sneeuwhoogte en dat meerdere keren per dag. Kilometerslange tunnels met nauwelijks verlichting. Waar je regelmatig in je eentje doorheen rijdt: niemand voor je, niemand achter je en ook geen tegenliggers. Bizar voor wie het Nederlandse verkeer gewend is. Campings zijn over het algemeen prima, en zonder uitzondering erg rustig.
De enige echt toeristische plaats die ik heb aangedaan is Geiranger, daar zie je wel touringcars met toeristen, en ook mega veel campers. Echter wel gewoon parkeerruimte beschikbaar, direct aan de fjord en gratis. In de fjord lag een knaap van een cruiseschip van Costa Cruises afgemeerd, deze grote jongens kunnen hier gewoon tot vlak aan de kant komen, zo diep is het water. Direct na het stadje gaat de weg weer steil omhoog naar een mooi uitzichtspunt.
Ook de Trollstigen stond weer op het programma. Deze had ik al eens gereden, van beneden naar boven. Deze keer ging ik andersom, en dat is zo mogelijk nog mooier. Heel af en toe in twee, voor de rest is de eerste versnelling voldoende. Helaas niet in foto's te vatten, bovendien was het slecht weer en dat helpt ook al niet. Maar wat een prachtige weg !
Voor de rest van het reisverslag wil ik me beperken tot twee campings die op mij een onuitwisbare indruk hebben gemaakt, en waar ik ook zeker ooit nog een keer zou willen terugkeren. Deze campings zijn zo mooi, en zo geschikt om met de camper te bezoeken, dat ik ze jullie zonder enkel voorbehoud aanraad. Dus ga je naar Noorwegen met de T3, T4 of T5 probeer dan een van deze campings in je reisschema te passen - je zult er geen spijt van krijgen.
Het meest opmerkelijke is nog dat ik geen van beide campings in mijn reisschema had opgenomen, ik reed er toevallig langs.......
Laat ik beginnen met Sanden Sare Bubil Camp. Dit is een langs de rivier gelegen weggetje met aan weerszijden mooie vlakke camperplaatsen voorzien van water en stroom. De meeste plekken hebben een picknicktafel, sommige zelfs een houten terras. Een receptie is er niet, je kiest een plek uit, vult een formuliertje in dat je vindt in een laatje bij het toiletgebouw (ja, er zit ook een pen in het laatje....) en doet dat samen met het verschuldigde bedrag in een envelop die je vervolgens in de daarvoor bestemde brievenbus deponeert. Dit vertrouwen, dat dit gewoon kan, ik vind het fantastisch. Daarom houd ik zo van dit land.......
Toiletgebouwtje is klein maar brandschoon, met de gebruikelijke muntautomaat voor 10-kronen. En dan die plaatsen, prachtig gelegen met voldoende ruimte ertussen, geweldig uitzicht. Alleen campers toegestaan, mede daarom ook erg rustig. Ik was er begin juni, van de ruim 20 plaatsen waren er slechts 4 bezet. Helaas had iemand voor mij de allermooiste plek genomen, maar de volgende keer is die voor mij !.
En dan: Hov Hyttegrend in Viksdalen. Misschien kwam het doordat ik dagenlang zulk slecht weer had gehad en het precies die middag eindelijk opklaarde, dat ik daardoor met een roze bril keek. Feit blijft dat ik dit heb ervaren als de allermooiste kampeerplek ever. Ik reed erlangs en werd erdoor betoverd. Ook weer aan een riviertje gelegen, dat een opeenvolging van stroomversnellingen kent met daartussen diverse meertjes. Aan een van die meertjes ligt dit terrein, met diverse soorten hutten verscholen tussen de bomen.
Ook hier weer: als de receptie gesloten is (en dat is-ie in het voorseizoen) zoek je zelf een plekje en rekent later af bij de beheerder die in de loop van de avond langs komt. Wil je een hut: bij de receptie hangt een lijstje met de nummers van de vrije hutten, en de sleutel zit in de deur van de hut. Briljant toch ?
Maar ik wilde geen hut, dus ik reed door naar het camper terreintje dat direct aan het meertje ligt. Er kunnen er een stuk of 12 staan, er stond er eentje. Fraai plekje uitgekozen met een heel mooi uitzicht op het meertje en de bergen daarachter.
Ik vond het daar zo paradijselijk, dat ik het gevoel kreeg nooit meer weg te willen. De mooie plek, de rust, de overweldigende natuur - wat wil een mens nog meer ?
De volgende dag rustdag gehouden, en een prachtige wandeling in de omgeving gemaakt. Er is een wandelroute uitgezet langs de rivier met al zijn indrukwekkende stroomversnellingen, deze kun je op verschillende plaatsen (waaronder dus deze camping) beginnen. Routebeschrijving met kaartje kun je gratis pakken bij de receptie.
Maar helaas moest ik dit plekje toch verlaten om mijn reis te vervolgen. Via een mooie route afgezakt naar Kristiansand, alwaar ik met de Color Line Superspeed naar Denemarken ben overgestoken. In slechts drie uurtjes naar de overkant, en daarna nog een dikke 1000 kilometer te gaan naar huis.
verder is het er wel prachtig 
.
