Het regent opnieuw vandaag. De route 13 leidt naar Vik. Daar op het strand, gekleurde vissershuisjes nodigen uit tot een wandeling.
We nemen de veerboot tussen Vangsnes en Dragsvik, en rijden dan richting Førde.
De toeristische route Gaularfjellet loopt tussen valleien en bergen, bossen en watervallen. Het uitkijkpunt boven de weg biedt een adembenemend uitzicht op de haarspeldbochten beneden.
Een elegante metalen brug kijkt uit over de schuimende waterval Likholefossen. Vanop de brug, heb je het gevoel dat je boven een kokende ketel staat.
De route 5 brengt ons naar Anda. Nog een veerboot naar Lote, dan route 15 langs de Nordfjord naar Måloy op het eiland Vagsoy, waar we vlak voor het donker aankomen, bij het zeer brede zandstrand van Refvik.
(N 62°0'12'' E 5°4'38'')
Twee of drie weken voor ons vertrek hebben we de "Autopass Ferje" besteld, via de gelijknamige Noorse website. De "pre-paid" pass is geldig op bijna alle openbare veerboten (geen toeristencruises) in Noorwegen. We hebben een bedrag van 300€ op voorhand betaald. Elke keer dat we de veerboot nemen, wordt het bedrag van de overtocht automatisch afgehaald. Dankzij dit systeem genieten van een korting van 50% op de prijs van de overtocht. De kaart, die per post wordt verzonden, was voor ons vertrek nog niet aangekomen, maar dat is geen probleem: de nummerplaat van de auto wordt bij elke oversteek ingescand. De "fysieke" kaart is dus niet echt nodig. Indien er geld overblijft op onze rekening wordt die ons later terugbetaald. De twee overtochten vandaag kostten ons, samen, ongeveer 10€ ipv 20.
Zaterdag 25/9
Maloy is een klein stadje dat voornamelijk leeft van de visindustrie en aanverwante activiteiten. Het werd tijdens de oorlog in 1941 verwoest en strekt zich nu uit over acht straten parallel aan de kust, tegen de heuvel aan.
We rijden op het eiland in westelijke richting en komen eerst aan in het piepkleine oude haventje van Vågsberget, dat dateert uit de 17e eeuw.
Daarna, het dorpje Torskangerpoll met zijn rode huisjes. Verderop de steen van Kannestein, die zijn paddestoelvorm dankt aan de slijtage van de getijden. En de vuurtoren van Hendanes, makkelijk te bereiken in tien minuten lopen, maar die ons niet bekoord heeft.
We verlaten het eiland Vagsoy en, via de route 61 en twee veerboten, bereiken we uiteindelijk Ålesund.
Aan het eind van de 19e eeuw was het, dankzij de visserij en de vishandel, een van de grootste steden van het land. In 1904 verwoestte een brand een groot deel van het stadscentrum: 800 houten huizen gingen in rook op. Binnen drie jaar werd de stad herbouwd in art-nouveaustijl, dankzij de financiële steun van de Duitse keizer Wilhelm II en de frisse ideeën van jonge architecten, verantwoordelijk voor de wederopbouw, die in het buitenland waren opgeleid. De stad is gebouwd op zeven eilanden, waarvan er drie het stadscentrum vormen, en is gemakkelijk te voet te bezoeken.
Nu richting Molde. We slapen in Tresfjord, aan het eind van de Moldefjorden.
(N 62°31'29'' E 7°7'51'')
Zondag 26/9
Vandaag is het zondag en mooi weer. We besluiten een omweg te maken naar Andalsnes, waar we twee jaar geleden ook waren.
Een gloednieuwe kabelbaan, de Romsdalgondolen, is geïnstalleerd en dit jaar geopend. Het leidt naar het majestueuze Romsdalen, vanwaar bergwandelingen beginnen. De gondelvaart is adembenemend. Het duurt een paar minuten om naar ongeveer 800 meter te klimmen. Duizelingwekkend!
Vanaf het uitzichtpunt daarboven vertrekken wandelingen naar enkele grandioze pieken. Het weer is helder, het uitzicht onbelemmerd. We zijn eind september en de temperatuur ligt hier rond de 15 graden. De omstandigheden zijn ideaal om de benen te strekken!
Als we in de namiddag afdalen, is een rally van oldtimers aan de gang op het plein waar we geparkeerd staan.
De Atlantische Weg verbindt Bud met Kårvåg, onder Kristiansand. Het is een korte weg, 36 kilometer, maar wat een weg!
Eerste halte in Askevågen: het was ooit een klein dorp dat in zijn levensonderhoud voorzag door het verbranden van zeewier, dat werd gebruikt om soda te maken. Op de parkeerplaats zijn Noren uit Trondheim aan het picknicken en bieden ons koffie aan. Sympathiek!
Verder, de 8 bruggen van de Atlantic Road zijn hetgeen waar jaarlijks vele toeristen op afkomen. De weg, die de eilandjes en rotseilandjes van de archipel met elkaar verbindt is één grote toeristische trekpleister en één van de mooiste routes van Noorwegen. Ze is wereldwijd bekend vanwege de manier waarop ze is aangelegd: ze volgt de kustlijn en de vorm van de eilanden en brengt je letterlijk bij de zee.
Storseisund is de langste en indrukwekkendste brug. Voordat we de brug opgaan, nodigen verschillende kleine parkeerplaatsen uit voor een fotopauze. Het weer is zonnig, droog en zacht en het licht is prachtig. Op een van deze kleine parkeerplaatsen stoppen we tegenover de zee. We eten op een rots met zicht op een prachtige zonsondergang. Hier zullen we slapen. Het zijn niet de paar auto's die 's nachts passeren die ons uit de slaap zullen houden.
(N 63°0'51'' E 7°19'59'')
Maandag 27/9
In Eldhusøya is er een mooi, gemakkelijk wandelpad rond het eilandje. Enkele foto's van de brug, gezien vanaf de andere kant!
Daarna gaat de Atlantische Route bijna tot Kristiansund. De meeste merkwaardige punten zijn achter ons.
Vandaag is het tijd voor een camping. Op weg naar Trondheim, voor Orkander, stoppen we bij Høgkjølen Fjellcamp, een goed uitgeruste en goedkope camping. Een beetje was, wat orde in het busje, een douche…
(N 63°13'57'' E 9°32'36'')
Dinsdag 28/9
Na Orkander nemen we de weg die langs het westen om Trondheim heen loopt, daarna de route 44 omhoog richting Åfjord en Namsos om bij weg 17 uit te komen. Het is deze weg die ons interesseert.
Nu is de herfst al volop aanwezig. De kleuren zijn zinderend, een palet met alle tinten van groen, geel, oranje, rood... Het is fantastisch.
Ze zijn tof, de Noorse verkeersborden, ze zien er erg exotisch uit. Ze stellen dieren voor die wij niet hebben, zoals rendieren of elanden.
Hier komen de "elanden" borden steeds vaker. Plotseling, ergens rechts, tussen de bomen, lopen drie elanden rond. Snel keren we terug, ze zijn er nog steeds, op de uitkijk. Ze vluchten weg... Moeilijk om ze te fotograferen! Ze zijn heel schichtig!
We zijn op route 17, die Steinker met Bødo verbindt, een afstand van 670 km!
Vanavond slapen we voor Foldereid, op een kleine parking tussen de route 17 en de fjord. In elandenland! Het is droog, 15°.
(N 64°56'56'' E 12°11'10'')
VW T5 1.9TDI uit 2008 140PK