Frankrijk (6) Zuid-West en huiswaarts

[Blue Moon]

Nu zetten we koers naar Labastide d'Armagnac, waar we hebben afgesproken op deze maandag bij Benoît en Gisèle.
Benoît, een oude bekende uit een ander tijdperk, dat van de Grimlach in Grimbergen, is daar vele jaren geleden met Gisèle heen verhuisd.
We hadden Benoît al een hele tijd niet meer gezien.















Na een hartelijk weerzien en een maaltijd in het plaatselijke restaurant, leidt Gisèle ons rond in het dorp.
Het Gasconse dorpje ligt 30 km ten noordoosten van Mont-de-Marsan, in de Bas Armagnac Landais. Deze oude bastide uit de 13e eeuw, een van de mooiste en best bewaarde in het zuidwesten, heeft al zijn pracht en praal behouden. Hier worden we ondergedompeld in een tijdperk dat d'Artagnan-liefhebbers nog steeds doet dromen.









Hier kent iedereen iedereen. Onze twee Belgische vrienden maken deel uit van het plaatselijke leven. De messenmaker, de dame die lampen maakt uit kalebassen, de familie van restauranthouders…
Voor haar raam, naast de gesloten Café du Peuple, zien we de 97-jarige Lise Bourdin, een na-oorlogse filmster die films maakte met Gary Cooper en Audrey Hepburn. Het Café du Peuple was ooit de populairste kroeg voor zwoele avonden in Labastide.













Het rechthoekige Koningsplein, omgeven door arcades met overdekte doorgangen, is het centrum van het dorp, met zijn kraampjes, winkels en kunstenaarsateliers, zijn restaurant en zijn indrukwekkende vestingkerk, die prachtig gerestaureerd is. Binnenin is de chevet een trompe-l'oeil gemaakt in 1831 door Ceroni, een Italiaanse kunstenaar. Prachtig.







De "androne", een ruimte tussen twee aangrenzende huizen, die werd gebruikt om dakwater, afvalwater en huishoudelijk afval op te vangen.



Doorgang tussen twee huizen





De wasplaats




Dan nemen Gisèle en Benoît ons mee bij hen thuis, achter het voormalige Café du Peuple, dat nu gesloten is. Hun huis bestaat uit drie gebouwen, volledig gerestaureerd met zorg en smaak. Ze hebben elk hun respectievelijke atelier. Gisèle is een schrijfster, illustratrice en papiermaakster.





Benoît maakt aquarellen, met een fotografisch realisme: gevels, muren, luiken, deuren, bogen, kasseien, tuinen... van zijn Gasconse stad: wat een prachtig eerbetoon aan Labastide!
Zie ook https://dessinurbainbenoit.blogspot.com

[krekwakwol]

Weer een serie prachtige foto's, waar zelfs de anti- frans, francofiel van zou kunnen worden.
Merci.

[Pascal-141]

Prachtige foto reportage

[Blue Moon]

We bezoeken de Chapelle Notre-Dame des cyclistes, een kerkje gewijd aan de fietsers.
Vanaf de weg trekt een merkwaardig portiek versierd met fietsenwielen de aandacht.
De gemeente Stekene, in België, heeft al jaren zeer goede vriendschapsbanden met Labastide d’Armagnac: Stekene heeft ook zijn eigen Grot van de Onze-Lieve-Vrouw van de Fietser, de Belgische tegenhanger van de Chapelle Notre-Dame des cyclistes.
Helaas gesloten tijdens dit seizoen, herbergt de Wielerkapel een collectie kampioenentruien: Poulidor, Merckx, Ocana, Virenque, alsook enkele ongewone tweewielers.











Vandaag rijden we langs de Voie Verte naar Mont de Marsan. Een oude spoorlijn omgebouwd tot fietspad, vergelijkbaar met onze Ravel.
Op onze weg heeft Villeneuve de Marsan een prachtige arena in Moorse stijl, ontleend aan Andalusië. Gebouwd in 1911, vormt zij het hart van de feesten, en de Course Landaise.
Mont de Marsan ligt aan de samenvloeiing van twee rivieren, de Midou en de Douze, die in het centrum van de stad bij elkaar komen en een derde rivier vormen, de Midouze.
Op de terugweg zijn die 70 km fietsen voelbaar aan het achterwerk... En Gisèle ontving vandaag twee groepen bezoekers aan wie zij haar werk toonde.















Voor deze woensdag, heeft Gisèle een mooi programma voor ons samengesteld.
Fourcès is een klein vestingplaatsje. In tegenstelling tot het merendeel van de andere bastides in het zuiden van Frankrijk, is deze niet rechthoekig maar juist rond. Haar woningen vormen een cirkel van twee à drie rijen rondom een centraal plein.





Larressingle, een klein vestingstadje, lijkt op een mini-Carcassonne, met zijn ommuring, gekanteelde torens, gracht, toegangspoort, kasteel, versterkte kerk, middeleeuwse huizen die tegen de muren zijn gebouwd. Het dorp is tijdens de oorlogen behouden gebleven en is prachtig gerestaureerd.



In de abdij van Flaran kunnen we het cisterciënzer geheel bewonderen dat bestaat uit de romaanse kerk, de kloostergang met zijn gebeeldhouwde kapitelen, de kapittelzaal en de slaapzaal van de monniken. De abdij is ook een belangrijke tentoonstellingsplaats: over de pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela in de Gers, over de geschiedenis van de abdij. Er is ook een uitzonderlijke collectie meesterwerken uit de Simonow-verzameling, momenteel toegespitst op de Parijse school.





Om de dag in schoonheid af te sluiten, maakte Gisèle een afspraak met een Armagnac-producent in Lannemaignan voor een bezoek en een proeverij.
Het Domaine de Poutëou, een familiebedrijf gelegen in het hart van Bas-Armagnac, biedt uitzonderlijke Armagnacs en Floc de Gascogne aan. En sinds vorig jaar, een kleine productie van rode, rosé en witte wijnen.
Elke Armagnac ontleent zijn eigen persoonlijkheid aan een combinatie van factoren: het terroir, de druivenrassen, maar ook de knowhow: de werking van de distilleerketel tijdens de distillatie, de houtkeuze voor de assemblage van de vaten, de duur van de rijping, de plaatsing in de kelders...
Marc, onze gastheer, nodigt ons uit om zijn beste Armagnacs te proeven bij het distilleerapparaat. Te beginnen met de meest "recente", die toch zo'n twintig jaar oud zijn. En we gaan terug in de tijd, jaar na jaar, en waarderen het scala aan smaken, aroma's, evenwicht... Rijping in vaten helpt om het alcoholgehalte te verlagen door verdamping: dit noemen ze daar het "engelenaandeel". Maar bovenal maakt het de ontwikkeling mogelijk van een aromatische complexiteit, een kleur en een onvergelijkbare rijkdom aan smaken. Zodra de armagnac op natuurlijke wijze 40% vol. (of meer) heeft bereikt, wordt hij geplaatst in een dame-jeanne (glazen fles) om ervoor te zorgen dat hij goed kan worden bewaard. Vanaf dit moment veroudert hij niet meer. Hij kan in flessen worden gebracht in het jaar van verkoop. Armagnac wordt puur gedronken, in een glas met een afgeronde vorm om de kleur en het bouquet te waarderen.
We bezoeken de rijpingskelder en doen dan onze inkopen.























Na wat inkopen op de weekmarkt, een laatste koffie samen en de waterreserve bijvullen, rest ons nog afscheid te nemen. Dag vrienden, we komen zeker terug, er is nog zoveel te ontdekken in en rond jullie prachtige Gasconse dorp!

[Blue Moon]

Via omwegen rijden we terug naar het noorden. In Estang staan de deuren van de arena open, een uitnodiging tot een bezoek.









Een zeer mooie fresco van "les lavandières" (de wasvrouwen) plaatst het washuis in de schijnwerpers, als getuige van oude gebruiken.



We zijn op de oevers van de Vézère, niet ver van Lascaux. Het regent op Montignac. Het regent op Condat-sur-Vézère.
We vinden een heel mooie plek bij een waterval die uitmondt in de Vézère.
Kort bezoek aan Montignac, de dag nadien...















… dan het dominante kasteel van Hautefort…







… voor we verderrijden naar Limoges waar de porseleinen scherven ons geluk wensen.



In Limoges bezoeken we de begraafplaats van Louyat. Deze enorme begraafplaats, die tegenwoordig 35 hectare ten noorden van de stad beslaat, telt meer dan 60.000 graven. Een van de meest originele kenmerken van de begraafplaats is het gebruik van porselein voor gedenkplaten. Vanaf 1820 lieten veel welgestelden uit de streek zich daar ‘En grande pompe’ begraven, met op hun grafzerken porseleinen opschriften. Een soort eetborden gemonteerd op de zerken.
Eenmaal voorbij de ingang van het kerkhof, waar de receptie zo koud is als een mortuarium, wandelen we door de hoofdweg, kaarsrecht, omzoomd met strenge bomen. Rechts ligt het oude kerkhof met zijn kronkelende paadjes en nogal anarchistische compositie. Het wit van het porselein contrasteert met het grijs van het graniet.
Er zijn een aantal historische graven: persoonlijkheden uit de geschiedenis van de stad, grote porseleinmakers, emailleurs, schilders en andere kunstenaars die in hun kielzog werkten, soldaten en verzetsstrijders, en een paar namen die verbonden zijn met de populaire cultuur...
Voor de liefhebbers van funeraire architectuur zijn er ook, hier en daar, de pompeuze grafkapellen in alle stijlen, neogotisch, Egyptisch, barok..., alsook de familieverblijven, de militaire pleinen...
Men moet zich naar de lagere gedeelte van de site begeven, waar zich de meest recente percelen bevinden, om te genieten van een spectaculair uitzicht op een zee van 20ste-eeuwse graven.













En dan is het de laatste etappe voor we naar huis gaan. We zijn in Briare, aan de oevers van de Loire.
Briare is de stad van het email. De Emaux de Briare zijn een internationale referentie op het gebied van mozaïeken. In de 19e eeuw produceerde de fabriek knopen en parels, daarna mozaïeken. Deze kleurrijke mozaïeken worden gebruikt in hotels, stations, zwembaden, particuliere gebouwen, en niet te vergeten religieuze gebouwen. In het centrum van de stad getuigt de kerk Saint-Etienne de Briare hiervan: buiten, op het fronton en de friezen, binnen, op de vloer. Helaas is het museum gesloten.









Briare is ook gekend door de kanaalbrug. Het is een gigantische brug die de twee oevers van de Loire verbindt. Een brug die gebruikt wordt om ...water te vervoeren. Water uit een kanaal dat over de Loire loopt. De kanaalbrug verbindt twee kanalen met elkaar: het Canal Latéral à la Loire en het Canal de Briare. De kanaalbrug verving in 1896 een gevaarlijke rivierkruising. Daarvoor moesten de schepen het kanaal Latéral aan de Loire verlaten en de Loire oversteken en na een kilometer weer door een sluis de weg door het kanaal vervolgen. De oversteek was niet zonder risico’s, er zonken gemiddeld 10 schepen per jaar. Tussen 1890 en 1896 werd gewerkt aan de kanaalbrug. Gustave Eiffel was verantwoordelijk voor het ontwerp van de 14 brugpijlers en de vier pilasters met het bekende embleem.















Na 3 weken eindigt onze uitstap en zetten voet aan wal.
Bedankt voor uw talrijke reacties!
Annelise & <;-)
EINDE

[krekwakwol]

Nogmaals bedankt dat we deze reis mee mochten maken, Braire is idd bijzonder met het pont du canal, er is zoveel te ontdekken bij de loire langs, dat is in één reis ook niet te doen.
Alleen het fotograveren van alles is voor ons niet zo weggelegd, ik heb er ook bewondering voor hoe jullie alles vastgelegd hebben om het te delen met ons en vast met vele anderen.

Merci bien.

[Blue Moon]

Nogmaals bedankt dat we deze reis mee mochten maken, Braire is idd bijzonder met het pont du canal, er is zoveel te ontdekken bij de loire langs, dat is in één reis ook niet te doen.
Alleen het fotograveren van alles is voor ons niet zo weggelegd, ik heb er ook bewondering voor hoe jullie alles vastgelegd hebben om het te delen met ons en vast met vele anderen.

Merci bien.

<;-)

[CapoJan]

Een mooie reeks alweer! De vele foto's maken het lezen en bekijken erg aangenaam. Hoedje af: daar kruipt wel wat tijd in.
Ik sta op het punt richting Dordogne en een nog onbepaalde regio in Zuid-Frankrijk te vertrekken. Dit doet de zin enkel toenemen.