Zuid-Amerika

[autocaravana]

Ruim drie weken geleden vertrokken we uit Nederland naar Montevideo, Uruguay. De kampeerbus was al een maand eerder afgeleverd in de haven van Antwerpen.
Zoals gebruikelijk houden wij om de 1-3 dagen een blog bij (zie onder).
Daar kun je lezen dat de start van onze reis in Zuid-Amerika niet zonder problemen is. Zo was er een diefstal uit de camper, voordat hij in ontvangst werd genomen. Nog maar 500 km gereden en we zitten al met een kapot zonnepaneel (inmiddels verwijderd) en een gebarsten voorruit. En dat terwijl we misschien wel 30.000 km willen rijden, verdeeld over twee etappes van 5-6 maanden. Als dat maar goed gaat.
Af en toe zal ik hier een update geven en verder zijn we via ons blog steeds te volgen.
Jan

[Snautzer]

Veel geluk en voorspoed met de reis.

[krekwakwol]

Goede reis en hopelijk loopt de rest van de reis wel op rolletjes.
Veel plezier.

[Blue Moon]

Wij duimen voor jullie reis en wij volgen jullie blog
<;-)

[Henk-1]

Veel geluk met jullie avontuur.

[bvddobb]

Wow! Jullie zijn er! Dit gaan we volgen!

Hopen dat de ruit heel blijft...

[autocaravana]

Na 53 dagen in Zuid-Amerika even een update. Leuk dat forumgasten hier onze reis meebeleven.
We zijn gevorderd tot Punta Arenas in Chili, volgens de Chilenen de zuidelijkste stad ter wereld. Volgens hen telt het Argentijnse "dorp" Ushuaia, dat nog zuidelijker ligt, niet mee.
We hebben inmiddels ruim 5000 kilometer afgelegd, onder andere over niet erg prettige steenslagwegen. De bus houdt zich goed, zij het dat we enkele tegenslagen hadden. Zoals gezegd is het zonnepaneel overleden en hebben we nog geen vervanging kunnen vinden. Dat is ook niet zo nodig omdat we niet vaak meer dan 3 dagen op een plek zullen staan. Overigens laadt de accu ook niet meer op met 230V. Het is nu dus alleen nog de dynamo die zorgt voor het opladen.
De barst in de voorruit is gestopt dankzij de ingreep van een man die met een diamantboor gaatjes in de ruit boorde en opvulde met hars.
Niet lang daarna begon een wiellager te brommen. In Puerto Madryn kon een nieuw lager worden besteld en na 5 uur hard werken met niet de allerbeste hulpmiddelen kon het lager eindelijk verwijderd worden en de nieuwe er in. Dergelijke klussen kun je aan de Argentijnen wel overlaten.

We zien hier bijzonder weinig Volkswagenbussen. Tot nu toe twee Argentijnse T4, een Zwitserse T6 en een Roemeense T5. En enkele Braziliaanse T2.

Tot nu reden we langs de Atlantische kust van Zuid-Amerika, zij het soms op afstand. Bergen hebben we nog niet gehad. Mensen zeggen dat dit ook het saaiste stuk is, vooral Patagonië. Je rijdt hier zomaar 200 km zonder een dorp tegen te komen. Het zijn slechts schapen en guanaco's. We hebben de charme van dit gebied toch wel gezien en gewaardeerd.
Alleen die wind....
Dat weet je natuurlijk als je naar Patagonië gaat maar je hoopt dan toch dat het meevalt als jij er bent. Nee dus. Het is hier regelmatig windkracht 8 of 9 geweest en met een temperatuur van 10 tot 15 graden word je dan niet echt blij.

Maar goed, we gaan naar het noorden vanaf hier en dan wordt het alleen maar beter, warmer, minder wind en meer bergen.
Next stop: Torres del Paine

[autocaravana]

Een nieuwe update, nu vanuit Coyhaique in Chili aan de Carretera Austral.
Het gaat ons nog steeds goed en de bus al evenzeer. We hebben inmiddels 8000 km gereden in 74 dagen.
Een keertje een kwart liter olie bijgevuld. Tot zover de afdeling onderhoud.

Wel een Michelin Agilis band kapot gereden. Ja, hoe voorkom je zoiets op een grindweg? Het was een van de ergste onverharde delen, dus alles trilt en rammelt als een gek en als dan een band leegloopt merk je niet direct dat je op een platte band rijdt, althans ik niet. Resultaat: helemaal aan gort, maar gelukkig was de velg onbeschadigd.
Even 120 km omgereden om een reserveband te scoren, niet het goede merk en niet voldoende loadindex, maar wel weer een reservewiel bij de hand.


Maar ach, het is klein leed, zeker als je zoveel moois tegenkomt in dit deel van de wereld. En voor ons is de zomer nu echt begonnen.

[Jan anno NU]

Zo , dat doe ik jullie nog niet na , we zijn te veel verwend met asfalt en luxe campings.

Maar die standaard krik had ik toch wel vervangen door een potkrik of luchtkussen.

Veel plezier met jullie trip en dat alles verder maar heel blijft , mooi om te volgen.

[SyncRoon]

Toch met je syncro opletten dat de wielen rondom gelijk zijn. in merk/type, slijtage en passende bandendruk voor/achter. Anders heb je kans dat je visco continue in werking is en verhard. Dan rij je met je aandrijflijn onder spanning op verharde wegen. Te weten dat je een reserveband hebt is wel zo fijn maar te lang met een niet passend wiel rijden kan verdere schade aan aandrijflijn veroorzaken. Afhankelijk de staat van de banden en beschikbaarheid van de michilin agilis zit je mogelijk tegen een complete bandenwissel aan. Ik zou dan zelf een goede road-terrain of all-terrain bandenset zoeken. Ik weet niet hoe gevoelig de T4 op zijn visco is maar bij de T3 en ook dangel zijn ze gevoelig voor vervolg schade bij onzorgvuldig gebruik.

[autocaravana]

Banden en syncro is inderdaad een aandachtspunt waarvan ik op de hoogte ben.
Mijn reserveband was even sterk afgesleten als de andere drie. Overigens wel een ander merk.
De nu nieuwe reserveband gebruik ik dus niet want die heeft natuurlijk veel meer profiel dan de andere banden.
Mijn informatie is dat de achterwielen wel sneller mogen draaien dan de voorwielen maar andersom niet. Dus het meeste profiel moet aan de voorkant. Daar hou ik dan rekening mee bij een onverhoopte nieuwe kapotte band. Daarna zal inderdaad een complete bandenwissel wel aanstaande zijn.

Een offroad bandenset heb ik wel overwogen maar omdat de Michelins nog maar 40.000 hadden gelopen heb ik ervan afgezien. Vrijwel iedereen rijdt hier trouwens met gewone banden. Alleen de 4x4 pick-ups hebben vaak wel Goodyears AT of vergelijkbaar.

Wat betreft de krik. Ik gebruik hem al 21 jaar en ik vind hem eigenlijk prima te gebruiken. Ik heb ook niet echt ruimte voor een potkrik want ik heb ook al het reservewiel achterin liggen.

[autocaravana]

Tijd voor een nieuwe update.
We hebben weer een mechanisch probleempje gehad. Precies tussen de Argentijnse en Chileens grenspost in (130 km ten oosten van Temuco) wilde de bus niet meer schakelen, dat wil zeggen alleen nog de 3 en 4. Dat had ik drie jaar geleden ook meegemaakt, dus het schakelbolletje, denk je dan, maar zó snel al weer?.
Meteen met twee versnellingen 130 km doorgereden naar Temuco, een grote stad, maar ja, wel vrijdagavond, dus geen garage te vinden.

In het weekend er zelf eens goed naar gekeken na eerst het forum een de T4-wiki te hebben doorgespit. Het bleek dat de beugel waar het grote bolletje in "hangt" maar aan één kant vast zat, nou ja, eigenlijk los hing en dus vrij kon wegdraaien waardoor het bolletje dus niets meer doet.
Het vreemde is dat hij al die drie jaar aan één bout vast zat. De andere bout zat wel in het juiste schroefgat maar de monteur was blijkbaar vergeten dat je ook met die bout de beugel moet vastzetten. Onbegrijpelijk. Het is voor mij een wonder dat het drie jaar lang zo is blijven zitten.

De correcte montage uitvoeren was wat lastig omdat je er moeilijk bij kunt maar inmiddels zit alles weer op z'n plek en schakelt de bus weer zoals het hoort.

Verder gaat de reis nog zeer voorspoedig, ook na weer een paar honderd kilometer wasbord gravel.
We naderen de 10.000 km grens. Argentinië en Chili zijn erg grote landen. Argentinië is 70x Nederland. Chili is 21x Nederland maar wel langgerekt zoals iedereen weet.

De foto: de uitgedoofde Lanín vulkaan met araucaria's op de voorgrond.

Uitgebreide reisverslagen op ons blog, hieronder.

[brugseb]

Meteen even bijgefietst op de blog, voorbije weken weinig gelegenheid gehad.
Laat Murphy jullie maar verrassen met dit soort van "pannes", lijkt verschrikkelijk mee te vallen tot nu!
Prettige reis verder!
Groets, Bart

[autocaravana]

Inmiddels zijn we tijdelijk terug in Nederland. De camperbus hebben we achtergelaten in Mendoza, Argentinië, met de bedoeling de reis in oktober voort te zetten. We zijn wel 4 weken eerder teruggekomen dan de bedoeling was en dat was vanwege familieomstandigheden.
Nadat we dat besluit genomen hadden zijn die omstandigheden overigens verbeterd. Het geplande slot van het eerste deel gaan we nog wel inhalen.

Sinds de panne met het schakelmechanisme hebben we nog eens 4000 km afgelegd, onder andere ook weer op steenslagwegen. Geen problemen ditmaal, wel wordt het tijd voor wat onderhoudswerkzaamheden, zoals olie verversen. Filters zijn al ter plekke. De achterremblokken moeten ook vervangen worden evenals de banden. Dat kan waarschijnlijk het beste in Paraguay.

Nog steeds hebben we na 4,5 maand vrijwel geen Volkswagenbussen gezien. Campers met hefdak krijgen trouwens bewonderende blikken. We hebben al heel wat mensen bij ons gehad die even een kijkje wilden nemen. Het schijnt dat een dergelijke constructie in Brazilië (het belangrijkste camperland) niet is toegestaan en in de andere landen in Zuid-Amerika ook niet.
Campers zijn in Argentinië bijna alleen zelf ingebouwde busjes, want fabriekscampers kan men zich nauwelijks permitteren. In Chili en Brazilië liggen de zaken wat dat betreft wat anders.

De charme van deze landen is dat je vrij gemakkelijk op allerlei mooie plekken kunt overnachten en daarnaast zijn er natuurlijk overal campings in de meer toeristische streken. Het enige "gevaar" is dat je gestoord kunt worden door feestvierende en lawaai makende groepen jongeren, vooral in het weekend.

Hoe dan ook, als je een reis met veel landschappelijke hoogtepunten wilt doen dan is dit deel van de wereld een ideale camperbestemming, maar liefst wel een kleine, die goed uit voeten kan op onverharde wegen. En een beetje Spaans spreken is bijna een noodzaak.
Deze foto is gemaakt in het park Ischigualasto in Argentinië. Voor veel meer foto's en verhalen verwijs ik naar het blog.