Vanaf de Bardenas gaan we
donderdag 5/9 weer langzaam naar het noorden, terug naar de Pyreneeën en naar Frankrijk. Even buiten Arguedas drinken we in een bar koffie met cake erbij: vandaag vieren we Marga’s verjaardag. Kijken of we vanavond nog ergens uit eten kunnen.
De ‘blauwe’ route voert ons over een paar makkelijke onverharde wegen en wat achterafweggetjes naar het noorden.
Onderweg zien we ineens enorme aantallen gieren (wel 100) in de lucht zweven en van ver naar ons toekomen en iets verderop landen. We proberen dichterbij te komen, en stuiten op een soort stalgebouw waarnaast we vele gieren op een heuveltje zien landen en op het dak van de stal. We kunnen niet precies zien wat er aan de hand is, maar er moet daar slachtafval liggen, of een kadaver. We proberen eromheen te rijden, maar kunnen niet goed dichterbij komen. Indrukwekkend is het wel, van hoe ver ze blijkbaar door hebben dat hier iets te halen valt. Of zouden ze hier regelmatig gevoerd worden, of zo?
We komen langzaam in weer wat bergachtiger gebied, pauzeren nog bij een oude pelgrimskerk met logement (nu totaal vervallen),
en eindigen de dag op camping Iturbero, in Lumbier. In het restaurant daar gaan we uit eten, ter gelegenheid van Marga’s verjaardag. Erg gezellig is het niet: we zijn de enige eters.
Naast ons kampeert een ouder stel met een volledig uitgerust off-road beest met daktent, snorkel, lieren, hoog op de poten, agressieve bandjes, radio-antennes, de namen en bloedgroepen van de berijders op de deuren vermeld, en alles. Wit, Brandschoon en brandnieuw. Blijkbaar ook voor hen: ze doen ruziënd uren over het opzetten en de volgende ochtend weer afbreken van hun kamp.
Vrijdag 6/9 maken we eerst een wandeling door de Foz de Lumbier. Dat is een lokale canyon, met zijn eigen gierenpopulatie. Mooie canyon. De wandeling is bijzonder makkelijk, want hij gaat over een oud spoorwegtraject, volledig vlak, door een tunnel de canyon in en aan de andere kant door een tunnel er weer uit. Daar is nog wel een klein stukje ‘via ferrataí naar een ingestorte oude brug, dat is wel leuk.
’s Middags rijden we dan over de laatste pistes van de blauwe route, via Fabrica de Orbaitzeta naar Saint-Jean-Pied-de-Port in Frankrijk, waar de route officieel eindigt, als het noodlot toeslaat: op de één na laatste piste rijden we onze linker achterband stuk! We merken het als we het stukje gewone weg naar Orbaitzeta op rijden naar waar de laatste piste de grensgraat over gaat. Potverdorie!
Nou ja, we hebben zó veel slechte pistes gereden, dat één van de banden (die so wie so aan hun laatste seizoen bezig waren) sneuvelt is misschien niet eens zo raar, en we hebben tenslotte een reservewiel met band bij ons.
Maar nou komt het echt beschamende: we krijgen de bouten van het wiel met de lekke band met onze spullen (toch een sleutel van een halve meter waar Bart op gaat staan, 75 kg x 9,8 = 735 N x 0,5 m = 367,7 Nm, zou genoeg moeten zijn!) niet los… Dus: ANWB gebeld. Vrijdagmiddag, 16:00, in Spanje op een berg, weekend komt eraan: veel hoop op een snelle goede afloop hebben we niet. Maar na verloop van tijd komt er toch een enorme vrachtauto met een monteur die een sleutel pakt, een grotere sleutel pakt, een nóg grotere sleutel pakt, en dan nog een stuk pijp, en dan komen ze los! Garagekrik eronder, en dan is het tien minuten later ook klaar, zit het reservewiel op de as en het wiel met de kapotte band weer achterop.
Goede raad is nu wel duur. Het is vrijdagavond, vóór maandag krijgen we de kapotte band echt niet meer ergens gerepareerd. En zonder reserveband willen we toch echt die laatste piste niet meer op. Het voelt een beetje als een nederlaag, maar we besluiten ons tot de band gerepareerd is toch maar tot gewone wegen te beperken. We hadden nog het idee van hier naar de Picos de Europa in Spaans Baskenland te rijden om daar nog rond te kijken, maar dat idee laten we ook varen. Bart ziet zichzelf nog wel in het Frans met Franse bandenboeren overleggen, maar niet zonder Spaans te spreken met Spaanse. Dus we besluiten de komende dagen over gewone wegen richting Bordeaux te zwerven, om dan maandag te proberen daar ergens een bandenboer te vinden die onze kapotte band kan repareren of ons een vervangende band kan leveren, en dan de rest van de week terug te zwerven naar Nederland.
Dus: de berg af, op zoek naar overnachtingsplek, die we vinden op Camping Ozate in Ochagavia. Die avond gaat het heel hard waaien.
Zaterdag 7/9 gaan we dan over de Puerto de Larrau naar Frankrijk. Dat is een heel mooie bergroute, met fantastische uitzichten bij heel helder weer die ochtend, dankzij de harde wind en het ineens heel koude weer (10 graden Celsius). Op de pas besluiten we nog een wandeling over de graat te maken naar een naastbijgelegen top(je). Met muts op, handschoenen en windjack aan! Hier vind je nog sporen van het recente verleden: de grensgraat is bezaaid met schuilhokjes (zowat elke 100 m) voor de soldaten van de Guardia Civil die hier tijdens de Baskische ETA-troebelen nog intensief de grens bewaakten. Tijdens de wandeling doen de laatste gieren ons uitgeleide Spanje uit, lijkt het.
Het is weekend en mooi weer, dus we hadden het kunnen weten: drukke activiteiten! Op de pas zijn een aantal mannen een soort feesttent aan het opbouwen. Tijdens onze afdaling wordt duidelijk waarom: er is een prestatie-fietstocht omhoog aan de gang! En daar komen we dus midden in terecht. Pffft…
Op de volgende pas iets soortgelijks: op die hellingen is een heel soort off-road trial festival aan de gang. We rijden ons vast in enorme hoeveelheden enduro-motoren, quads, off-road buggy’s, 4x4 voertuigen en officials die overal om ons heen allerlei parcoursen EN de weg op- en afstuiven. En veel publiek. Uiteindelijk blijkt de route die we ons hadden voorgenomen zelfs helemaal afgesloten tot 18:00. En dan gaan ze weer allemaal naar huis!
We besluiten weer terug naar de Spaanse kant te vluchten, en eindigen de dag op de Camping in Baztan.
Zondag 10/9 rijden we dan in één ruk en gedeeltelijk over de péage richting Bordeaux, waar we een prachtige plek vinden in het duingebied (wát een hoge duinen!) net zuidwest van Bordeaux, op Camping Panorama du Pyla, pal aan zee. Morgen op zoek naar een bandenboer!