Lang geleden reed ik met een Renault Mégane Grandtour 1.5 dci. Dat was een leuke, betrouwbare (jaja, Renault, maar in de praktijk bleek die héél degelijk) en praktische auto. Toen kwam een scheiding en enkele jaren later merkte ik dat ik de auto amper gebruikte. Er stond ook een motor in de garage (de laatste een Aprilia Caponord). Na een poos ging die de deur uit: een auto en een motor voor mij alleen, dat was teveel. Een poos later, dat moet 2012 geweest zijn, ging ook de Renault weg. Ik hoefde geen auto en deed alles met de fiets en openbaar vervoer. Indien de nood hoog was, kon ik de auto van de ouders lenen.
Toen kwam een uitnodiging van vrienden om mee te gaan kamperen in de Haute-Savoie: de Franse Alpen. En dan volgde een ontnuchtering: naar daar fietsen is niet de doen als je maar drie weken vakantie hebt. Met het openbaar vervoer en de fiets mee was ook een bijna onmogelijke opdracht, zeker als je weet dat het doel kamperen was. Met spijt in het hart moest ik afzeggen. En toen dacht ik eraan dat een vriend recent gezegd had dat hij zijn busje zou verkopen: het was te klein geworden voor zijn doel. Ik belde hem, bekeek het busje en maakte een afspraak: ik zou het enkele weken gebruiken, zien of het wat voor me was en dan beslissen. In augustus 2016 werd ik de derde eigenaar van een T4 Multivan 1.9d met 264.000 km op de teller. Aan de buitenkant was er geen kant zonder blutsen, maar ik kende de geschiedenis van het busje en het reed goed. Bovendien was het ingeschreven als kampeerbus en niet als personenwagen. In België maakt dat een aanzienlijk verschil voor verzekering en wegenbelasting. Ik was en ben nog altijd van plan om niet met de auto te rijden als het niet nodig is, dus is het handig als je de vaste kosten wat kan beperken.
In 2017 ging ik ermee op reis: via de Vogezen naar de Haute-Savoie. Jawel: bij dezelfde vrienden die me hetzelfde jaar uitnodigden. De T4 deed wat ik ervan verwachtte, maar ik leerde ondertussen ook dat er voor kamperen wel wat zaken beter konden: de koelkast met peltier-koeling vervangen door een compressorkoelkast; de ruimte was ook niet echt voldoende als ik ergens een poosje bleef; bergruimte en ventilatie konden beter...
Maar om het ingewikkeld te maken: het busje moest multifunctioneel blijven. Ik wilde er geen echte camper van maken.
In 2018 was het plan een 'tour de France', waarbij fietsen - met een trike - en autoreizen gecombineerd zouden worden. Stel je voor dat dit een California of iets in die aard was, dan kon ik dat plan al vergeten: de trike is 93 cm breed. De achterbank moest dus plat.
Het ruimtegebrek was aangepakt door middel van een bustent.
Na die reis ging de tent terug naar de winkel en na overleg met hun leverancier werd die integraal terugbetaald. Met de woorden van de verkoper: 'mocht je beweerd hebben dat die acht jaar oud is, ik zou het geloofd hebben.'
Het concept bustent voldeed. Het had zijn waarde bewezen voor als ik wat langer ergens bleef - zeg minstens een dag of vier -, maar niet dat exemplaar. In het najaar werd die vervangen door een Kampa Travol Pod Cross Air VW. Een mondvol, maar ook van een heel ander niveau. De oude koelbox werd vervangen door een Dometic Mobicool FR 40 compressorkoelkast: minder verbruik en betere koeling.
In een volgend deel: de technische aanpassingen aan het busje.
