Noorwegen 2024

[Blue Moon]

7 oktober
Technische stop bij de VW garage voor een verontrustend bromgeluid in het rechter voorwiel. De kogellagers... Afspraak gemaakt voor donderdag.
Een paar boodschappen bij de Rema1000 - met een goed gevulde snoepafdeling - en de sportwinkel - die zelfs spijkerbanden voor fietsen verkoopt...





voordat we op weg gaan naar het chalet dat we hebben gehuurd in Nord-Lenangen.
Onderweg stoppen we aan de oevers van het Nakkevatnet-meer voor een picknick...





...daarna nemen we de veerboot van Breivikeidet naar Svensby.







Op weg naar het chalet verandert het weer in een paar minuten naadloos van zonneschijn naar sneeuw naar smeltwater!





We verblijven een paar dagen in Nord-Lenangen (Lyngen Alps), helemaal aan het einde van het schiereiland (de kleine vinger op de kaart).
Het chalet, zeer ruim, voor 8 personen, is gemaakt van grote boomstammen. Dankzij de vele ramen is de woonkamer fris en licht. Het is goed uitgerust, goed verwarmd en de slaapkamers zijn comfortabel. Een Nordic jacuzzi staat tot onze beschikking. Bovenal is het uitzicht adembenemend: de fjord en daarachter de besneeuwde toppen van de Lyngen Alpen. Wat een uitzicht!











Op een heldere avond begint de show boven ons hoofd. Wauw!











Op een andere dag, een hele mooie wandeling: aan het einde van de weg loopt een pad langs de zee naar de vuurtoren en de landtong die bewoond wordt door nieuwsgierige wezens. We keren terug langs de kust.





















Op Nord Lenangen hebben we 6027 km gereden sinds we van huis vertrokken (Grimbergen). Volgens Mappy is het zonder omwegen 3179 km. Vandaar de korte pauze.


Een paar dagen later, op 10 oktober.
Zoals afgesproken komen we 's middags aan bij de VW-garage in Tromsø, waar we te horen krijgen dat de onderdelen niet op tijd zijn aangekomen en dat de auto niet meteen gerepareerd kan worden.
Omdat de weersomstandigheden deze avond redelijk gunstig zijn en er een kans is om het noorderlicht te zien, rijden we naar Hansnes. Geweldige locatie op de 70e breedtegraad, met vrij uitzicht. Rond 20 uur, terwijl we aan het kampvuur zitten, arriveren er verschillende busjes met elk ongeveer tien mensen aan boord en hun gids, noorderlichtjagers uit Tromsø. De plaats lijkt een ideale observatieplek... behalve dat er die nacht geen noorderlicht aan de hemel verschijnt.
N 70°1'22" E 19°35'45"

[Hanz]

Ja, dat is een raar fenomeen in Scandinavië, die snoepafdeling. Aan de ene kant leven en eten ze heel gezond maar in elke supermarkt vind je een enorme wand met snoepgoed. In Zweden heet dat Lördagsgodis. Oftewel de snoepjes voor de zaterdag

[Muug]

Nee, echt, niet, dat kan gewoon niet!
Dat kan daar onmogelijk zo mooi zijn !

Grimbergen of all places! Da's niet ver van bij ons. Laat ons eens weten wanneer jullie thuis zijn, dan kunnen onze busjes eens aan elkaar snuffelen!

[Rafke 108]

Van jullie reisverhalen krijg ik alweer zin om te vertrekken!

[Blue Moon]

Vrijdag 12 oktober
We laten Blue Moon dus bij de VW garage staan - hij zal pas dinsdag klaar zijn - en zetten onze bagage voor een paar dagen neer in Tromsdalen, een wijk van Tromsø achter de IJszeekathedraal, aan de weg naar de kabelbaan. Bedankt Touring Assistance.





Tromsø, op 69° noorderbreedte, 350 km boven de poolcirkel.
De havenstad, omringd door besneeuwde bergtoppen, ligt op het eiland Tromsøya. In het oosten: het vasteland. In het westen: het eiland Kvaloya.
Twee grote bruggen verbinden deze 3 gebieden. De Tromsobrua-brug, richting het oosten, komt hoog boven het koude water van de fjord uit en kijkt uit op de IJszeekathedraal.



Tromsø is de grootste stad in het noorden van Noorwegen. Voormalige hoofdstad van de walvisvaart en epicentrum van de bonthandel is het nog steeds een drukke vissershaven, maar ook, vandaag en vroeger, het vertrekpunt van poolexpedities, een uitvalsbasis voor het observeren van het noorderlicht en een jonge en levendige universiteitsstad met 16.000 studenten.





Deze dames zijn niet bang voor kou... Na de Nordic jacuzzi, een duik in het water van de fjord. Brrr...





Het 19e-eeuwse stadscentrum werd in 1969 door brand verwoest maar heeft toch iets van zijn oorspronkelijke karakter behouden. Er staan een paar mooie houten huizen in de Storgata alsook oude pakhuizen in de haven.













Een van de beste onverlichte plekken om het noorderlicht te zien in Tromsø is de begraafplaats Elvestrand. Helaas is er vanavond niets te zien, zelfs geen schim van een spook of een trol, alleen een paar kaarsvlammetjes die dansen in de wind.





Zondag doen we een prachtige wandeling onder de zon door de vallei naar Dalheim. Op de terugweg is er een enorme picknickplaats ingericht voor de vele wandelaars en gezinnen die hier komen. Er zijn tafels en banken, plaatsen om een kampvuur te maken, schuilhutten en ook een tuttenboom...
We leren dat de plek wordt onderhouden door gepensioneerden. Ze noemen zichzelf "gutta på skauen", “de jongens in het bos”. Regelmatig serveren ze koffie bij het kampvuur en lichte maaltijden.











Het raam van ons appartement kijkt uit op de kabelbaan Fjellheisen, die naar de top van de berg Storsteinen stijgt, 420 m boven de zeespiegel. Paul wil de berg te voet beklimmen, via de 'sherpatrappa'. Ik loop liever door de stad.
De trap is ongeveer 700 meter lang en telt 1300 treden.
De klim is niet al te moeilijk, maar hoe hoger je komt, hoe hachelijker het wordt vanwege de sneeuw en het ijs. Het uitzicht over de stad vanaf de top is fantastisch. En het is een van de populairste plekken om het noorderlicht te zien.
Na de klim blijkt de afdaling zeer riskant: Paul glijdt uit en verstuikt zijn enkel... Ijsblokjes, ontstekingsremmende zalf en een verband.

[Blue Moon]

Nee, echt, niet, dat kan gewoon niet!
Dat kan daar onmogelijk zo mooi zijn !

Grimbergen of all places! Da's niet ver van bij ons. Laat ons eens weten wanneer jullie thuis zijn, dan kunnen onze busjes eens aan elkaar snuffelen!

Geen probleem! We laten je iets weten wanneer we thuis zijn.

[Blue Moon]

Van jullie reisverhalen krijg ik alweer zin om te vertrekken!

Doen! <;-)

[Blue Moon]

Dinsdag 15 oktober
Eerst halen we Blue Moon op bij de garage, en gaan we naar de eerste hulp in het academisch ziekenhuis... die adviseert om door te gaan met dezelfde behandeling die we al doen. En om de enkel in de gaten te houden. Niets meer.
We verlaten Tromsø, rijden eerst door Sommeroy en nemen de veerboot in Brensholmen naar het eiland Senja.





De panoramische route van Senja is ongeveer honderd kilometer lang. Als er één route op het eiland is die je niet mag missen, dan is het deze wel. De ruige noordkust is blootgesteld aan de elementen, het is een spectaculair landschap met veel inhammen en gevarieerde reliëfs. De toppen van de bergen ontmoeten de diepten van de oceaan.
Vanaf onze overnachtingsplek hebben we een prachtig zicht op de fjord en de toppen van Segla en Hesten, twee van de toplocaties voor wandelingen op het eiland. Maar met een verstuikte enkel moet Paul zich tevreden stellen met toekijken...
N 69°29'59” E 17°31'20”




Woensdag 16 oktober
Het regent de hele dag. De toeristische route verdwaalt in de motregen.





We passeren eerst een gouden genderneutraal toiletgebouw...



... daarna de rustplaats Tunegeneset, met een originele houten loopbrug die naar het strand leidt, vanwaar we de steile rotspunten van "de duivelse tanden" uit het water zien steken.



En na de duivel komen de trollen.



We verlaten Senja.
Tussen Finnsness en de aanlegplaats van de veerboot in Sørrolness zijn Route 84 en vervolgens Route 848 schitterend. Kilometerslang rijd je langs de fjord aan je linkerhand, de berghellingen aan je rechterhand en de neerkletterende watervallen.





In 40 minuten brengt de veerboot ons naar Harstad. Via de E10 en de grote Tjelsundbrug komen we net voor het donker - dat in deze tijd van het jaar steeds vroeger komt - aan in Evenskjer.
N 68°35'1” E 16°33'48”






Donderdag 17 oktober
Via de E10 rijden we de Lofoten binnen.
We verlaten de hoofdweg bij Fiskebol, en nemen de prachtige “Midnattsolveien”, de weg van de middernachtzon, die langs de kust loopt. Picknickstop (mmmm! verloren brood met tyttebaer compote!) en komen aan in Laukvik en zijn gezellige café. Overal houten rekken waar de kabeljauw tot stokvis gedroogd wordt... maar nu niet: de productie van de stokvis vindt plaats in de winter.





















Iets verderop, nog steeds op deze weg van de middernachtzon, overnachten we aan de rand van het fjord, onder de mooie wolken.
N 68°21'10” E 14°29'31”






Vrijdag 18 oktober
Een goede manier om je voedselbudget inder controle te houden, is om de Too good to go app te gebruiken en op te halen wat er over is van de ontbijtbuffetten in de hotels in de steden. Dat doen we vanmorgen rond 10u30 in Svølvaer. Lunch en diner voor twee in dit pakketje "uit de klauwen van de vuilnisbak gered", voor 3,50€.





Route 815 is een prachtig alternatief om van Svølvaer naar Leknes te komen.















Vanaf het strand van Haukland heb je via een tunnel toegang tot het strand van Uttakleiv en een weelderig landschap. Ergens verborgen in de rotsen, onderaan een pad, staart de draak ons aan met een somber oog.

[bvddobb]

Mooi weer, hoor! Wij zijn eigenlijk best benieuwd hoe de toeristensituatie in deze tijd van het jaar is in Unstad. Vroeger een favoriet plekje van ons, net als Grøtfjord, maar die zijn in de Lonely Planet terechtgekomen of zo: de laatste keer was het daar onwijs druk. Gaan jullie daar nog langs?

[Muug]

Wat een droomland, wat een droomreis!!!

[Blue Moon]

Mooi weer, hoor! Wij zijn eigenlijk best benieuwd hoe de toeristensituatie in deze tijd van het jaar is in Unstad. Vroeger een favoriet plekje van ons, net als Grøtfjord, maar die zijn in de Lonely Planet terechtgekomen of zo: de laatste keer was het daar onwijs druk. Gaan jullie daar nog langs?

In Unstad zijn we niet geweest, ook niet in Grøtfjord. Buiten seizoen is het overal heel kalm. Daar waar we wild overnachten zijn we meestal alleen. Zelfs plaatsen die op Park4Night aangeduid zijn als drukbezocht zijn nu verlaten. Let wel: op het strand van Haukland, een van onze lievelingsplaatsen, bouwen ze nu een cafetaria + immense parking, allemaal betalend. Ook Uttakleiv is betalend. Op vele plaatsen staat er nu een bord "no camping" of is het betalend. We mijden deze plaatsen en blijven gratis wild kamperen in de natuur.

[Blue Moon]

De Fredvangbrug die het gelijknamige dorp met Ramberg verbindt, heeft een opmerkelijke architectuur. Een plek om niet te missen in dit deel van de Lofoten.
Iets verderop, voorbij de brug, het strand van Sandbotnen met zijn wit zand en transparante turquoise water. Je waant je in de Caraïben - het enige dat ontbreekt zijn de palmbomen. De weg loopt verder langs de fjord. Schitterend.









De parkeerplaats bij de brug is perfect voor een overnachting.
N 68°4'28" E 13°12'10"


Zaterdag 19 oktober
Op naar het zuiden van het eiland en de majestueuze weg die ons eerst naar Hamnoy en vervolgens naar Sacrisoy brengt.
Anita's Seafood is een delicatessenzaak en restaurant waar je lokale zeeproducten kunt kopen en ter plaatse eten. Ze kunnen verse producten vacuüm verpakken, dus we konden wat meenemen in onze bagage om er bij terugkomst van te genieten. De zelfgerookte zalm was absoluut heerlijk!















Reine, een vissersdorp. Het ligt op verschillende eilandjes die door bruggen met elkaar verbonden zijn en wordt omringd door steile bergtoppen. Het is een ongelooflijk zicht. Paul maakt van dit moment gebruik om zijn drone over het landschap te laten vliegen.









Op het zuidpunt van de Lofoten ligt het pittoreske haventje van Å, net een museumdorpje. De roodgeverfde houten gebouwen zijn zeer goed bewaard: een boothuis, een levertraanfabriek, een smederij, een oud postkantoor, een bakkerij en een paar prachtige rorbuer, de kleine vissershuisjes die nu als toeristenaccommodatie worden gebruikt. Met de zee en de bergen op de achtergrond en de visdroogrekken is de omgeving schitterend.













Terug naar de Fredvangbrug voor een heldere nacht, met de volle maan en enkele "dancing queens" die de hemel moeten delen.
N 68°4'28” E 13°12'10”













Zondag 20 oktober
Het miezelt vanmorgen in Reine. In de motregen heeft de Hurtigruten zijn toeristen uitgeladen op de kade.







Vanmiddag nemen we de veerboot naar Bodø. Tot ziens Lofoten!

[Blue Moon]

Het is 19.00 uur als de veerboot aanmeert in Bodø. Het is nacht geworden.
Op zoek naar een slaapplaats hebben we een onverwachte ontmoeting met... een eland die uit een tuin komt en voor onze neus de straat oversteekt zonder te kijken. Was dat even schrikken!
We brengen de nacht door in de buurt van de middeleeuwse kerk van Bodin, het oudste overgebleven gebouw in Bodø, met een uivormige torenspits bekleed met koper.
N 67°16'28” E 14°26'10”



Maandag 21 oktober
We beginnen aan onze terugreis naar het zuiden, toch nog enkele duizenden kilometers.
We zitten op route 17. Op de heenreis hebben we die halverwege verlaten, nu gaan we ze noord-zuid rijden.
Enkele tientallen kilometers van Bodø is er de Saltstraumen, een krachtige maalstroom. Dit fenomeen, bepaald door het stijgen en dalen van de getijden, ontstaat door de ontmoeting van tegengestelde stromingen. Maar je moet er op het juiste moment zijn...





Verderop, in volgorde: een visplaats voor mindervaliden...





... een autokerkhof ...





... en dan de rustplaats Ureddplassen. Het toiletgebouw heeft de vorm van een golf en wordt in het donker een lichtgevend oriëntatiepunt. Marmeren banken en betonnen trappen kijken uit op de zee. Bij onze twee vorige bezoeken, in dezelfde tijd van het jaar, waren de bergtoppen bedekt met sneeuw.





De Svartisen-gletsjer, een ijstong die bijna tot zeeniveau afdaalt, is in feite maar een klein deel, zichtbaar vanaf de weg, van een enorme gletsjer.
Tien of vijftien jaar geleden geraakte het puntje van de tong 's zomers tot in de fjord. Tegenwoordig is er een hoogteverschil van ongeveer honderd meter.



De eerste veerboot maakt de verbinding Forøy-Åskardet.
Het regent pijpenstelen en het waait hard als we bij Jektvik aankomen. Een beschutte rustplaats volstaat voor de nacht, voor we de volgende ferry nemen.
N 66°38'1” E 13°22'50”


Dinsdag 22 october
Tijdens de volgende overtocht, Jektvik-Kilboghamn, steken we de poolcirkel over, aangeduid door een wereldbol. Een uur op de veerboot, tijd om wat te typen.









Route 17 krijgt dit jaar veel regen te verwerken... We nemen een verbindingsweg richting bij Mo i Rana en vervolgens de E6.







Picknickpauze bij Korgen. Hier is een stuk weg, berucht als de Blodveien (bloedwegen), gebouwd door Joegoslavische en Russische krijgsgevangenen tijdens de Tweede Wereldoorlog, van wie bijna de helft het niet overleefde.





Zoveel water... ook zoveel zalm??...





Halte ten noorden van Steinkjer aan de oevers van het meer Snåsavatnet voor een regenachtige nacht.
N 64°15'21” E 12°13'12”


Woensdag 23 oktober
Steinkjer en Trondheim voorbij is de prachtige Route 700 een mooi alternatief voor de E6.







Voorbij Oppdal komen we de bergachtige regio Dovrefjell binnen, met de twee nationale parken Dovre en Dovrefjell-Sunndalsfjella. Het park staat vooral bekend om zijn unieke muskusossenpopulatie, de enige in zijn soort op het Europese vasteland. Een prachtige regio.
De Rauma-spoorlijn, die Åndalsnes en Dombås met elkaar verbindt, is 115 km lang. Er wordt gezegd dat het de mooiste spoorroute van Noorwegen is.









Overnachting tussen Otta en Lom op route 15, langs de rivier.
N 61°49'54” E 9°16'36”




Donderdag 24 oktober
Route 55 is gesloten wegens slecht weer. We kiezen voor route 51, genaamd Valdresflye. Een weg met panoramische uitzichten op de bergen en uitgestrekte vlaktes aan de poort van het Jotunheimen-massief. Grote delen van de route bevinden zich boven de boomgrens, in een stenig landschap.
Verderop in de vallei, onder hun camouflage, liggen veel dorpen, meestal accomodaties voor langlaufliefhebbers.
De oude boerderijen hebben bijgebouwen zoals graanopslagplaatsen en schuren.
Prachtige plek met uitzicht over het Sønstevatn-meer.
N 60°12'20” E 8°33'57”

[Hanz]

Voorbij Oppdal komen we de bergachtige regio Dovrefjell binnen, met de twee nationale parken Dovre en Dovrefjell-Sunndalsfjella. Het park staat vooral bekend om zijn unieke muskusossenpopulatie, de enige in zijn soort op het Europese vasteland. Een prachtige regio.

Leuk om te lezen dat jullie door Dovrefjell zijn gereden. Ik heb daar een aantal jaren geleden een meerdaagse wandeltocht gemaakt en heb toen welgeteld één muskusos gezien. Een muskusos is overigens meer verwant aan de geit dan aan een rund. En geiten zijn van nature nogal nieuwsgierig en opdringerig. De muskusos is dus eigenlijk een opdringerige geit van 300-400 kg en bovendien erg snel. Daarom wordt ook altijd geadviseerd om een flinke afstand te bewaren en foto's maar liever met een telelens te maken.

[Blue Moon]

Bedankt voor je toelichting, Hanz. Ja, het is niet makkelijk om die ossen tegen te komen. Een paar jaar geleden heb ik tot 3x toe een poging gedaan maar zonder succes (zie foto). Het is zoals het noorderlicht: je moet geluk hebben. Deze keer heb ik geen poging kunnen ondernemen door mijn verzwikte enkel...